“Wat wil je over 5 jaar?” Dat wordt regelmatig gevraagd door leidinggevenden van de mensen die ik begeleid. Terecht natuurlijk, want het is handige informatie voor de toekomst van een afdeling of bedrijf én een mooie uitnodiging om mensen te helpen richting geven en succesvol te zijn.
De ‘over 5 jaar’ (of 2, of 10 jaar..) vraag zorgt bij veel cliënten echter wel voor kopzorgen en piekermomenten. Wat.wíl.ik.eigenlijk??
Ontslag. Nemen of krijgen, dat is dan een groot verschil. Maar toch kan ontslagen worden beter uitpakken dan je denkt. Omdat het jou dat duwtje kan geven dat je eigenlijk nodig hebt.
Lees meer
Terug naar 2004: “De keten van kledingwinkels S. heeft uitstel van betaling gekregen. De onderneming kan niet meer aan de financiële verplichtingen voldoen, zo heeft ze maandag bekendgemaakt.”
Ik ben op dat moment daar een onervaren Hoofd Personeelszaken waar honderden mensen werken en HQ moet sluiten. ‘We’ worden overgenomen. De directeur die ik erg mag, waar ik door aangenomen ben en aan rapporteer gaat niet mee. Ik ben zwanger van mijn eerste kindje en ik weet gewoon niet goed wat ik moet doen. Dit ken ik niet. Hier ben ik niet voor opgeleid. Er moeten mensen ontslagen worden. Er mogen mensen mee. “Hoe doe ik dit?”..
Lees meer
In 2011 werd ik ontslagen vanwege de recessie bij een recruitmentbureau. Mijn functie – communicatieadviseur – was niet langer betaalbaar. Ik herinner me dat de directeur me een opdracht als zzp-er aanbood. Dat was toen echt nog een ver van mijn bed show. Kon me niets voorstellen bij het zelfstandig ondernemerschap. Veel te eng leek me dat, want de veiligheid van in loondienst zijn paste me beter. Dacht ik. Nu zeg ik: dom geweest, had die opdracht geaccepteerd en wie weet hoe zich dit had ontwikkeld. Tip 1: sta open voor kansen.
Lees meer
Het was de zomer van 2016 dat ik ziek werd. Ik had een blaar onder mijn voet die ik doorprikte met alle gevolgen van dien. De doorgeprikte blaar werd een wond, de wond werd een opname in het ziekenhuis en dat werd vervolgens een operatie aan mijn voet. De onderliggende oorzaak van dit alles was niet gediagnosticeerde diabetes (type 2) waarvan men vermoedde dat ik er al 6 jaar mee rondliep. Bijkomende schade was neuropathie van mijn tenen tot aan mijn knie. Dat wil zeggen dat ik een verminderd tot geen gevoel heb.
Lees meer
Jaren geleden werkte ik als Hoofd Personeelszaken en was ik ietwat gefrustreerd dat ik niet gehoord werd met mijn ideeën. Totdat ik mijn eerste coachopleiding deed.
Beluister hier mijn korte anekdote.
Lees meer
Fiona vertelt in een serie heel persoonlijke blogs ook over haar eigen proces en bewustzijnsontwikkeling (in het kader van haar opleiding tot lichaamsgericht psychotherapeut). Vandaag denkt ze terug aan haar eerste vakantiewerk.
“Creativiteit wordt in de verschillende wetenschappen nogal verschillend geïnterpreteerd, maar wijst in het algemeen naar een vermogen om iets nieuws te scheppen” Zegt Wikipedia. Die verschillende interpretaties herkende ik ook. Tijd om ze eens te bespreken in een podcast, met Ellen van Onselen, designer. Wat is het eigenlijk, wat is het voor haar en wat is het voor mij?
Lees meer
Je hoeft het einde van de trap niet te zien om de eerste stap te nemen. Voor mij is dat de kern van het kleine experiment. Een activiteit waarmee je jezelf uitdaagt net even buiten je comfortzone te zijn.
Een heel mooi gedicht van Toon Tellegen speciaal voor al jullie die twijfelen of deze werkgever en/of deze baan wel de juiste is. Kies en ze kiezen voor jou. It is up to you.
Een duidelijke richting in je loopbaan kan je voor de nodige uitdagingen stellen. Soms zie je door de bomen het bos niet meer. Wanneer je geen gehoor geeft aan die onrust en onderbuik gevoelens die je voelt, dan kan de wal weleens het schip keren. Verandering vanuit verlangen voelt altijd veel prettiger dan verandering vanuit urgentie (zoals bijvoorbeeld bij reorganisatie of ziekte).
Door: Ilse Harmelink. Tegenwoordig werkzaam op de afdeling Markt Strategie bij Achmea, maar inmiddels een flinke dosis ervaring in marketing. Wat maakt haar speciaal op de arbeidsmarkt en wat is haar brand?
Tja, personal branding. Nooit zo heel bewust mee bezig geweest. Wel een prachtig woord overigens. Net of je er wel bewust mee bezig kunt zijn.
Ik kwam met Fiona in gesprek door een tip van een vriendin. Fiona en ik klikten, na één telefoongesprek. Hoe kan dat? Misschien even beginnen met een uitleg over mijn brand?
Ik geloof namelijk in ‘wie goed doet goed ontmoet’. Oftewel, gewoon vriendelijk zijn. Of nog een stap verder: lachen met elkaar. Vrienden zijn met je omgeving maakt het leven heel fijn. En ook gemakkelijk. Je kunt het heel mindfulness vertalen naar ‘vriendelijkheid geven en ontvangen’. In managementtaal spreken we dan van ‘verbinding maken’. Of nog chiquer ‘alignment’.
De woorden ‘lol in het leven’ horen hier dan nog bij. Ik geloof dat door een beetje lol alles leuker wordt. Daarnaast zou ik niet iets kunnen doen zonder lol.
Verbinding is eigenlijk alles. Zowel bij het zoeken naar een baan als in het werkveld zelf. Ook in mijn huidige baan ervaar ik dit dagelijks. Daarbij vind ik het heel belangrijk dat ik niet mijn werk bén. Ik ben mezelf en niet afhankelijk van mijn baan of mijn salaris. Mijn huis kan ook betaald worden als ik een andere baan moet zoeken of als ik werkloos word. Ik ben ook gelukkig zonder baan en streef naar het uitstralen van die onafhankelijkheid.
Ik werk nu al weer twee jaar op de holding van een verzekeraar. Zo een die heel Nederland verzekert. Zo een waar nog directieparkeerplaatsen zijn en waar nog een heleboel mag gebeuren. Zo een waar ‘klant belang centraal’ een apart programma is. Mijn eerste baan was in de vrijetijdssector. Mijn eerste baan in de marketing. In een sector waar de klant wel voorop moet staan, anders komt ie niet meer. Daarbij heb ik door diverse bijbaantjes in de horeca al snel geleerd wat gastvrijheid is en wat vriendelijkheid doet.
Al vrij snel ging ik in mijn eerste baan leidinggeven aan een team.
Toen ik ongeveer een jaar aan het werk was, gebeurde er tijdens een bedrijfsuitje een vrij ernstig ongeval. Mijn partner en ik waren betrokken en ik moest ongeveer een jaar revalideren. Bovendien overleed er iemand uit mijn team. Door die tijd is mijn kijk op carrière en werken veranderd. Ik heb heel bewust de keuze gemaakt om er te blijven werken, en ben door het ongeluk ook redelijk vroeg aan kinderen begonnen. Die andere kijk op carrière, die leg ik even uit.
Wij, mijn partner en ik, hebben altijd al wel een soort van onafhankelijkheid in denken gehad. We willen niet afhankelijk zijn van externe dingen, zoals hypotheken of salarissen. Maar na het ongeluk hebben we dat nog duidelijker tegen elkaar uitgesproken. We zeiden: “Joh, waar hebben we het nou over? Wat is nu belangrijk?” Qua werk betekende dat voor ons dat we het leuk wilden hebben op het werk, en zo niet? Dan keken we verder. Ik kan ook heel slecht tegen mensen die blijven zeuren. Je zult er zelf wat aan moeten doen. Die collega waar je het slecht mee kan vinden zal immers heus niet zelf opstappen. Waar ben je zelf, wat is jouw rol?
Ik vind dus dat je zelf de regie moet pakken. Er is maar een iemand de baas over jouw leven. Dat ben je namelijk zelf!
In mijn volgende baan kwam die kijk op het leven weer van pas. Voor mij waren er vier marketingmanagers in vijf jaar geweest. Ik werd op de afdeling dan ook met argwaan bekeken. In de eerste weken heb ik duidelijk kunnen maken dat ik stond voor mezelf. En dat ik duidelijk wat kwam brengen. Mijn verbindende factor kwam hier van pas. We werden een hecht marketingteam. Supermomenten mee beleefd. Ik mocht me daarnaast bemoeien met oa (>300!!) vrijwilligers die geweldig mooie dingen deden.
Dus dat betekent eigenlijk gewoon dat je eerst vrienden zult moeten worden, voordat je wat dan ook kan bereiken. Het sluit ook weer aan bij mijn motto wat betreft werk. Je zult het leuk met collega’s moeten hebben om zelf werkplezier te beleven. Ook in mijn huidige baan komt het verbinden heel erg terug. Op een overkoepelende marketingafdeling gaat het erom dat je waarde toevoegt voor andere marketingafdelingen. Daar red je het niet met een politie-pet. Dan kom je niet ‘onder de mensen’. En dat is juist wel de bedoeling. Ook hier ervaar ik weer veel lol in mijn werk. Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.
Laatst maakte ik een collega van een andere afdeling een compliment. Hij was zo gegroeid in zijn functioneren in ons team. Ik was helemaal blij.
Leuk was hij feedback gaf. Hij gaf aan dat hij van mij had geleerd dat het belangrijker is om sámen iets te doen en lol te hebben dan in je eentje te streven naar een topresultaat. Ik had als metafoor kinderen genoemd. Vanaf dat je kinderen hebt kun je niet bedenken dat er iets belangrijkers is in het leven. Vind ik ook met samenwerken.
Jezelf ondergeschikt maken, je verbinden en samen iets tot stand brengen….. dat maakt nou juist werken én samenleven iets bijzonders.