Danny: Ik ben het voorbeeld dat je met social media aan een baan kan komen

Het was de zomer van 2016 dat ik ziek werd. Ik had een blaar onder mijn voet die ik doorprikte met alle gevolgen van dien. De doorgeprikte blaar werd een wond, de wond werd een opname in het ziekenhuis en dat werd vervolgens een operatie aan mijn voet. De onderliggende oorzaak van dit alles was niet gediagnosticeerde diabetes (type 2) waarvan men vermoedde dat ik er al 6 jaar mee rondliep. Bijkomende schade was neuropathie van mijn tenen tot aan mijn knie. Dat wil zeggen dat ik een verminderd tot geen gevoel heb.

Ziek uit dienst

Ik werkte destijds bij het UWV als webinarspecialist. Ik hostte en produceerde in een klein team webinars over allerlei onderwerpen die te maken hadden met werk zoeken. Ik had een tijdelijk contract, hoewel ik al sinds 2007 bij het UWV werkte. Het UWV had toen de policy dat er geen vaste  contracten gegeven werden, dus ik ging iedere keer aan het einde van mijn termijn 3 maanden ergens anders werken en kwam dan weer terug.  Maar deze keer zou mijn contract eind 2016 aflopen en weer niet verlengd worden. Ik had destijds een manager die maar weinig had met het product webinars en met wie ik zelf ooit 3 woorden had gewisseld. Door de operatie heb ik maanden in een rolstoel gezeten en ging ik uiteindelijk ziek uit dienst. Ik noem dit mijn zieke werkloosheidsperiode en die zou ruim twee en een half jaar duren.

Werkervaringsplek

Het eerste jaar had ik niet zo veel haast. Ik kon niet veel, zat in een rolstoel en ik moest eerst werken aan mijn herstel. Ik kreeg aangepaste schoenen waarmee ik weer mocht lopen. Maar na een tijdje dacht ik “ik moet toch iets kunnen doen”. Ik zat deze keer aan de andere kant van de tafel bij het UWV en kreeg vanuit de afdeling Ziektewet een reïntegratietraject aangeboden. Ik had daar niet z’n hoge pet van op, maar ging het toch maar aan. Mijn verwachtingen waren terecht. De man die mij begeleidde wilde mij graag ‘gratis’ bij gemeentes slijten onder het mom van werkervaringsplaats met behoud van mijn Ziektewet uitkering. Alsof ik niet voldoende ervaring had binnen de sociale zekerheid voor een betaalde functie. Toch ben ik eind 2017 zo’n traject aangegaan bij een gemeente, de plek had ik zelf geregeld in de hoop dat dit een goede ingang was om later alsnog aangenomen te worden, als er vacatures zouden ontstaan. Met mijn kennis en know how van social media was het de bedoeling dat ik het personeel mee zou krijgen om dat ook meer in te zetten voor hun werkzoekenden. Want 75% van de medewerkers bleek geen Linkedin te hebben. ‘Hoe kan je het dan uitleggen aan je werkzoekenden in je caseload?”, dacht ik. Helaas werd het plan niet gedragen door de directie en heb ik na een aantal maanden zelf de stekker eruit getrokken. Ik kreeg tenslotte geen salaris en ik vond dat het tijd was dat ik mij op iets ging richten wat mij uit die uitkering ging helpen. Maar dat bleek niet zo makkelijk.

Mijn video cv ging viral

Ik maakte een video cv in bitmoji die viral ging op Linkedin, maar dit leverde vooral veel aandacht op, maar geen concrete banen. De gemeente Rotterdam nam hierop opnieuw contact met me op en bood me een baan aan op een nieuw op te zetten afdeling, die zich ging richten op social media en video-cv’s voor werkzoekenden in de bijstand. Ik sloeg het aanbod vanwege het (nivo stageplaats)salaris af, ik had immers net 3 maanden onbezoldigd voor ze gewerkt. Ook ik had mijn trots. De desbetreffende manager vond het heel jammer maar ook hij kon aan dat salaris niets veranderen. Het was van hogerhand zo bepaald.

Desillusie

Inmiddels liep mijn Ziektewet over in een WIA uitkering. Dus ik had nu ook dat “stempeltje”. Ik heb toen ook lange tijd mijn zoektocht naar een passende baan opgegeven. Gedesillusioneerd over de instelling van de betreffende gemeente, had ik het gevoel dat niemand meer op mij zat te wachten. Soms kwam er een vacature voorbij waarop ik reageerde, maar dan eenmaal op gesprek was het niet wat ik zocht. Ik heb in die tijd ook aan niemand verteld dat ik dat deed. Deels ook uit schaamte. Ik werkte tenslotte bij het UWV dus ik zou toch moeten weten hoe je aan het werk komt? En daarnaast had ik best wel wat eisen. Ik had dus niet zo’n haast. En het UWV liet me ook met rust omtrent verplichtingen die vast hingen aan de WIA uitkering. Ik kon met zuinig aan doen goed rondkomen van de WIA uitkering en het spaargeld, dus ik zag ook niet de noodzaak om snel iets te accepteren. Wel wilde ik me ontwikkelen en dus ben ik me gaan verdiepen in een opleiding loopbaancoaching, met het doel eventueel voor mezelf te gaan beginnen als het solliciteren me niks opleverde. Deze kon ik vergoed krijgen van het UWV. In maart 2019 schreef ik me hiervoor in. De opleiding zou in september 2019 starten.

Hoe online contact tot een gesprek leidde

In mijn laatste functie bij het UWV moest ik veel met social media werken. Twitter en Linkedin waren de hoofdkanalen. Hierdoor is in 2016 een dame die ook bij het UWV werkte mij gaan volgen op twitter. Ik tweet veel over muziek en daar reageerde zij dan op en zo raakten we via twitter ’in gesprek’ en ik ben haar ook gaan volgen. Het toeval wilde dat ik op 14 juni 2017 tweette dat ik jarig was en 40 was geworden. Wat bleek, zij was ook jarig, enkel wat ouder dan ik. Dus hebben we elkaar gefeliciteerd. De twee jaar erna bleven we met elkaar via twitter in gesprek over muziek, fotografie en feliciteerden we ekaar op 14 juni. En ik zag haar af en toe tweeten over wat ze bij het UWV deden. Ik heb een echt UWV hart en bleef dat dus volgen en het was me duidelijk dat ze in Utrecht werkte. Wat voor functie ze had was me niet duidelijk, maar dat leek me ook niet belangrijk voor dat moment.

Twee jaar gingen voorbij en ik had net een blogje geplaatst over wat er de afgelopen 3 jaar allemaal was gebeurd. Ik had dat bewust gedaan op 18 augustus, de dag dat ik geopereerd was. Ik noem dat mijn tweede verjaardag want toen is mij een tweede leven gegund. De dame uit Utrecht had het ook gelezen en reageerde op het bericht en vond het een open en eerlijk verhaal.

Twee weken later zag ik een vacature voorbij komen van het UWV. Ze waren aan het werven in verschillende regio’s voor een functie waar ik al eerder in had gewerkt, adviseur werk. Waaronder Utrecht. Dus ik besloot mijn ‘birthday sister’ een bericht te sturen via twitter of zij mij in contact kon brengen met de juiste personen voor meer informatie. Dat kon ze. Ze bleek de manager te zijn van de desbetreffende afdeling waar de vacature was. “Kom eens langs op gesprek, die zien we elkaar eindelijk eens in het echt”.

Op 19 september 2019 stapte ik het kantoor van UWV Utrecht binnen en dat voelde meteen als thuiskomen, hoewel ik hier nog nooit was geweest.  Mijn birthday sister kwam me ophalen en zei “Ik heb maar even niks op twitter gezet over dit gesprek, dat voelt toch wat raar”.  Normaal gesproken zouden we elkaar getagd hebben of zo iets.

Ik werd ter plekke in het gesprek aangenomen. Mijn know how en innovatieve instelling kon goed gebruikt worden in de toekomst. Niet eens wetende dat er 6 maanden later een pandemie uitbrak die de dienstverlening van het UWV grotendeels lam legde. Door mijn kennis van webinars en de bijbehorende ict-techniek werd er gauw iets op poten gezet om als personeel met elkaar op afstand in contact te blijven. En we hebben onze dienstverlening om kunnen zetten naar een online vorm en ik ben daarin onderdeel van een klein team die onze werkzoekenden online bedient met allerlei events. Ja ik zit hier op mijn plek.

Ik ben er weer

Ik heb dus mijn huidige baan aan twitter te danken. Was mijn huidige manager mij niet gaan volgen in 2016 dan was dit nooit gebeurd. Want met mijn huidige baan heb ik ook een stukje eigenwaarde terug. Want dat ben ik in die 3 jaar wel vaak kwijt geweest. Na elk gesprek wat ik had waar ik naar mijn gevoel niet gewaardeerd werd voor wat ik kwam brengen. En de situatie rondom de gemeente Rotterdam heeft daarin echt een mokerslag uitgedeeld.

Maar ik ben er weer. Tot tevredenheid van mijn birthday sister en manager. Maar die ik toch ook door die 3 jaar daarvoor eigenlijk niet als een manager zie, maar meer als een vriendin met gedeelde interesses en iemand bij wie ik altijd terecht kan als het even tegen zit, ook op prive vlak. Zo zie je maar dat alles wat je doet een reden heeft en wat je nu doet pas over 3 of 5 of 10 jaar gevolgen kan hebben. Lukt het nu niet meteen, hou vol. Het komt echt wel.

Danny van Schendel is Adviseur werk bij UWV.