Een vervelende duw in een juiste richting
Ontslag. Nemen of krijgen, dat is dan een groot verschil. Maar toch kan ontslagen worden beter uitpakken dan je denkt. Omdat het jou dat duwtje kan geven dat je eigenlijk nodig hebt.
Tekst: Margriet Prikken
Jarenlang heb ik bij de grootste farmaceuten ter wereld gewerkt. Althans, ik begon bij een klein maar bekend Nederlands bedrijfje, als artsenbezoeker. Prima interne opleiding, goede eerste werkervaring. Tot collega’s, die overstapten naar de farmareuzen, mij overhaalden daar ook te solliciteren. Why not. Weer een gedegen scholing, dikke auto en dito salaris. Na een paar jaar maakte ik wederom een overstap. Van specialistenbezoeker switchte ik naar trainer/coach gesprekstechniek. (Deze laatste twee werkgevers zouden anno 2021 dagelijks in het nieuws komen, maar dat terzijde😉.)
Geen opleiding, netwerk of ervaring
Hoe leuk ik het coachen ook vond, ergens begon het te knagen. Want hoe kon het eigenlijk dat ik meer lol had in het schrijven van e-mails en weekrapporten – waar iedereen juist de pest aan had – dan in het werk zelf? En ik was nooit vergeten dat mijn eerste leidinggevende ooit zei: ‘Ik verheug me altijd op jouw schrijfsels, die zijn zo grappig! Daar moet je eens wat mee doen!’
Een leuk compliment, maar wat kon ik ermee? Ik kon toch niet ‘zo maar’ beroepsmatig gaan schrijven, terwijl ik nauwelijks opleiding in die richting had, geen netwerk, laat staan ervaring. Om nog niet te spreken over m’n riante inkomen en snelle bolide die ik dan op zou moeten geven.
Droom achterna?
Nou goed. Ík hoefde dat allemaal niet op te geven. Het gaf míj op…
Want in 2006 werd onverwacht een groot deel van onze trainersafdeling opgeheven – vanwege ‘economische redenen’, zoals dat heette. Inclusief moi, dus. Een klap in m’n gezicht, gevolgd door een impactvol ontslagproces. En daar stond ik dan, op straat. Nou ja, feitelijk zat ik thuis. Al maandenlang, omdat ik met verlof was omdat ik zwanger was van onze tweede zoon.
Maar toen. Wat moest ik doen toen mijn verlof voorbij was en ik geen baan meer had? Veilig terug de farmacie in? Of eindelijk mijn droom achterna en gaan schrijven. Maar wát dan precies, en voor wie? En, ook niet onbelangrijk, hoe zou ik daarmee ooit geld kunnen verdienen?
Praten, leren, starten
Ik ging onderzoeken of freelance journalist (als ZZP’er) wat voor mij zou zijn. Daarvoor zijn drie dingen belangrijk geweest.
- Op advies van een bevriende collega maakte ik netwerkafspraken met mensen die op de een of andere manier met het schrijversvak te maken hadden; van communicatieadviseur en hoofdredacteur tot tijdschriftjournalist. Allemaal gaven ze mij adviezen, op mijn verzoek eindigden ze met een tip; met déze persoon moet je hierna gaan praten. Sommigen gunden mij zelfs een schrijfopdracht, omdat ze me zo gedreven vonden!
- Ik volgde de cursus Informatief Schrijven, aan de Hogeschool Utrecht. Want hoewel ik wist dat ik gevoel voor schrijven had en een aansprekende stijl bezat, moest ik nog wel een en ander leren over de opbouw van een artikel, research en hoe het zat met interviewen. Ik had de mazzel dat mijn eindopdracht voor de cursus resulteerde in een publicatie in Psychologie Magazine (eigenlijk mijn boogde ‘einddoel’.)
- Via het UWV kon ik een ‘startperiode’ aanvragen. In een paar maanden kon ik met behoud van uitkering onderzoeken of mijn freelance journalisten-ambitie bestaansrecht had. In die tijd hoefde ik niet te solliciteren, maar mocht ik ook geen geld verdienen, vanwege de UWV-uitkering.
Specialisatie: gezondheid
En het lukte. Ik vertelde iedereen dat ik wilde schrijven, ik deed onderwerpvoorstellen bij tijdschriften en ik kreeg veel kansen. Aanvankelijk nam ik elke opdracht aan, hoe moeilijk die ook was. En ik nam een coach in de arm (een tip van een journalist uit punt 1), die me fantastisch leuk huiswerk gaf en het helemaal zag zitten met mijn schrijverij. Ze had gelijk.
Inmiddels ben ik 16 jaar freelance journalist, met als specialisatie: gezondheid en medicatie. Tegenwoordig vooral voor Libelle, maar ik schrijf ook voor de farmaceutische industrie! Het mooie is dat ik mijn kennis en ervaring vanuit die wereld erg goed kan gebruiken bij mijn artikelen. Door de talloze commerciële gesprekken in het verleden met artsen en apothekers kan ik hen als medisch deskundigen prima interviewen en begrijp ik hun jargon. En ik weet na ruim 10 jaar farma voldoende van verschillende medische indicatiegebieden.
De duw
Dus ja, aanvankelijk leek het ontslag vanuit mijn vaste baan allesbehalve prettig. Maar het pushte mij wel in de richting die ik uiteindelijk wilde. En ik weet niet of ik die stap anders had durven zetten. Natuurlijk, ik verdien vele malen minder dan bij die grote bedrijven. Maar de passie, lol en de vrijheid zijn me veel waard. Dus dank universum, voor die ‘vervelende’ duw in de juiste richting!
CV Margriet Prikken
1987-1993 Communicatiekunde Rijksuniversiteit Groningen
1993 Artsenbezoeker Solvay Duphar
1998 Specialistenbezoeker AstraZeneca
2001 Coach-trainer Pfizer
2006 – heden Freelance journalist
