Uit het dagboek van een coach

Fiona vertelt in een serie heel persoonlijke blogs ook over haar eigen proces en bewustzijnsontwikkeling (in het kader van haar opleiding tot lichaamsgericht psychotherapeut). Vandaag praat ze openhartig over een moment van schaamte.

Bewustzijnsontwikkeling toegelicht

Vaak wordt gedacht dat coaches, psychologen en therapeuten ‘af’ zijn. Dat ze helemaal klaar zijn met hun zelfonderzoek, dat ze geen patronen hebben, er niks meer bij ze triggert en ze niks meer te leren hebben op persoonlijk vlak. En eerlijk is eerlijk, ik betrap mezelf er ook wel eens op: “Heeft deze persoon dát gedaan? Ze is toch psycholoog, ze had beter moeten weten!”

Slechts 3-5% van ons gedrag is bewust. De rest onbewust. Pas als we ons hier bewust van worden, kunnen we beginnen met doelgerichte gedragssturing..

Wat coaching en bewustzijnsontwikkeling doet is het steeds beter weten wat je patronen zijn, de valkuilen waar je telkens in trapt en welk gedrag je in je kindertijd hebt aangeleerd. Bijvoorbeeld: Waarom kom ik maar niet in beweging? Waarom word ik elke keer boos of verdrietig? Waarom reageer ik zo heftig op bepaald soort gedrag van anderen? Het is zinvol dit van jezelf te weten, zodat je vervolgens ruimte kunt geven aan het gevoel wat dit soort onverwachte situaties oproept. Zodat je met dat stressgevoel in je lijf kunt zijn zonder dat je meteen moét reageren. En dat je daar ook nog op een rustige manier eerlijk in kunt zijn naar de persoon bij wie je deze ervaring hebt. Het patroon gaat dus niet helemaal weg, maar het wordt herkenbaar (hee, het gebeurt me weer nu) en makkelijker om mee om te gaan. Je krijgt ín het moment een keuze. Daardoor verzacht het als het ware, het wordt minder en kan vaak in de loop van de tijd verdwijnen.

Eenmaal bezig met bewustzijnsontwikkeling zal je merken dat onder patronen weer dieperliggende patronen zich laten zien en voelen. Immers, 95% van ons gedrag is onbewust. Dat wetende, worden ook wij coaches dus wel eens in het moment geconfronteerd met iets wat ons raakt. Eerlijk is eerlijk, stukken minder dan voorheen, maar we zijn geen robots dus het gebeurt. En ook wij hebben het ‘gewoon’ te voelen, bij dat gevoel te kunnen blijven en er eerlijk in te zijn naar de ander. En daar wil ik in deze blog aandacht aan geven: Een coach is echt ook gewoon een mens.

Uit het dagboek van een coach. Een voorbeeld uit eigen praktijk..

Een coach is ook gewoon mens 😅

Zomaar een intake. De persoon voor mijn neus was blijkbaar verwezen door mijn allereerste echte date na mijn huwelijk, waar ik vreselijk verliefd op werd en lang, veel te lang over heb gedaan om erover heen te komen. Ik ben verwezen door …. en dan de naam. Het verraste me als een mokerslag, ik voelde mijn gezicht paars aanlopen, mijn oksels klam worden en begon te stamelen. “Die ken ik wel, ja” zei ik. De persoon keek me verwonderd aan.

Nano seconde

In die nano seconde vloog van alles door mijn hoofd en lijf. Beelden, herinneringen, flarden. Want al ben ik er oprecht overheen, hij blijft toch een HEEL BELANGRIJK persoon die mij tot BELANGRIJKE STAPPEN aangezet heeft gekregen. Want de dynamiek in dat samenzijn bracht me tot uren (weken, maanden) verdriet, woede, machteloosheid en ellende waardoor ik lang heb zitten soepen in kloterigheid en verlatingsangst. Waar mooie dingen uit ontsproten. Want zo gaat dat. Het was zo pijnlijk dat het me bijvoorbeeld aanzette tot mijn prachtige start met lichaamswerk, waar ik tot de dag van vandaag dankbaar voor ben.

Dat ene zinnetje…. Ik ben verwezen door….

Al die momenten van jaren geleden vliegen in een nanoseconde gelijktijdig door mijn hoofd en lijf. De seks. De lust. Het verlangen. De hoop. En wanhoop. De pijn. De machteloosheid. De kwartjes die vielen. Mijn keuze voor lichaamswerk. En het feit dat ‘ie zakelijk opeens na al die jaren naar me verwijst doet me eerlijk gezegd ook wat. En de schaamte van dat ik dat allemaal voel in die nanoseconde, met de coachee nog steeds recht voor mijn neus..

Ik kon niks anders dan het toelichten en bloedeerlijk zijn, tegen deze coachee, met mijn rode hoofd. Met alles wat er is.

Herken je dat?

Heb jij dat ook wel eens? Dat gevoel dat je door de grond wil zakken? Het idee dat je iets echt anders aan had moeten pakken? De beleving dat je sommige momenten niet effectief reageert? Wil jij ook leren op een luchtige, praktische en toch diepgaande manier je patronen te herkennen, voelen en er uiting aan geven? Met praktische coaching en met lichaamsgerichte coaching begeleid ik je stap voor stap naar nieuwe inzichten. Neem dan even contact op!