Loopbaanswitch: Van actuaris naar postbode
“Fiona, ik heb het gewoon gedaan. Ik ga nu echt beginnen als postbode.”
Hij zit amper op zijn stoel, er staat nog niet eens een koffie en hij gooit het eruit. Hij heeft na ons vorige gesprek hierover gewoon besloten een baan te zoeken als postbode. Gesolliciteerd. Gesprek gehad. En hij begint binnenkort. Een paar dagen in de week.
Ik vind dat dus helemaal te gek. Het sudderde al even, maar deze (nu nog) actuaris bij een corporate voelt dat hij dit wil voor de komende tijd. Buiten, bewegen, hoofd leeg.. en hij gaat het gewoon doen. Pak uit, bezorgoutfit aan. Iemand die voorbij het imago en de meningen van anderen durft te gaan en zijn hart volgt vind ik een groots man. Het financiële risico durft te nemen. Misschien wordt het niks, dan is het een mooie ervaring geweest. Kan hij later aan zijn kleinkinderen vertellen over die tijd als postbode. Misschien bevalt het wel, dan is dat ook prachtig.
Zou jij je corporate baan inruilen voor iets waarvan je nu denkt dat het je past? Wat je intuïtie je influistert? En wat een stuk minder verdient?
