De ordening der dingen
Fiona vertelt in een serie heel persoonlijke blogs ook over haar eigen proces en bewustzijnsontwikkeling (in het kader van haar opleiding tot lichaamsgericht psychotherapeut). Vandaag praat ze over het overlijden van haar ex-schoonmoeder.
Een dringend appje
Gisteravond. Het eerste blok van mijn derde jaar opleiding tot psychotherapeut, tijdens het diner opeens een dringend appje van mijn ex: Mijn ex-schoonmoeder, de oma van mijn kinderen is plotseling overleden. Vrouwen en hun schoonmoeder, boeken vol zijn erover geschreven en ook ik vond het soms een uitdaging. Mijn schoonmoeder is bijvoorbeeld de enige tegen wie ik in al die gehuwde jaren totaal over rooie heb staan gillen als een viswijf. Geen idee meer waarom eigenlijk. Doet er ook niet toe. Ik ben er niet trots op, maar het gebeurde en ik kon op dat moment nog niet goed praten over wat mij echt bezig hield. Hoe dan ook: We raakten elkaar. En we hadden een belangrijke overeenkomst: We hielden alle twee van mijn ex. Ik vond het een energiek, betrokken en actief mens, altijd geïnteresseerd in het wel en wee van mijn ex en mijn kinderen. Waar haalde ze de tomeloze energie vandaan??? En soms drukte ze op een rode knop bij me. Tja. Dingen gebeuren.
Ze was altijd bezig. Iets aan het doen. Ik herinner me een verjaardag waar zij tussen de feestvierders ons gordijn aan het vermaken was. En om de twee weken deed ze de planten, de was, ze streek en ze stofzuigde. Ze knipte ook artikelen uit, die liet ze dan achter op de schouw. Helpen, wilde ze… Ik wilde alleen soms niet geholpen worden, maar stiekem vond ik het ook fijn, dat zorgzame van haar. De laatste jaren, terwijl ik al lang en breed gescheiden en al in een nieuw huis woonde, kreeg ik zelfs nog steeds haar hulp. Zoals alleen zij dat kon verzamelde ze alle plastic broodzakjes en andere zakjes, vouwde het op en gaf het netjes samengebonden mee met de spullen van de kinderen. Voor het uitscheppen van de kattenbak. Heerlijk. Ik miste het echt als ze op waren.
Hier hoor ik
Een aantal weken geleden was ze nog bij mij thuis (o, Fiona, wat heb je het mooi gemaakt!) nu is ze er opeens niet meer. Boem. Hersenbloeding. Weg. Mijn ex-schoonvader radeloos achter latend. Mijn opleiding heb ik na een avond rouw en verwarring en overweldigende -waardoeikgoedaan-gevoelens onderbroken. Van Doetinchem reed ik vandaag terug langs alle tractoren naar het Haagse. Mijn enige juiste plek is vandaag bij de kinderen, die erbij waren in het ziekenhuis. Zich lam geschrokken. Hier hoor ik te zijn nu. Croissantjes met jam samen met mijn jongste maken. Troostvoer. Op de achtergrond zingt de oudste. We gaan goed hier. De ordening der dingen
