Hoe ik een Twitteraar werd (en ook nog enpassant een baan vond zo)
Voor mensen die nog weinig tot niks met social media doen, betekent beginnen ermee soms een ware strijd met zichzelf, het beslechten van vooroordelen, het maken van tijd en gewoon… beginnen. Lees daarom hier het verhaal van een van mijn coachees. Jeannette (vijftiger), was werkzaam in de non-profit en werd vanwege de crisis ontslagen. Zij vond in 2013 vrijwilligerswerk in de social media en een baan via Twitter. Laat je inspireren door haar verhaal.
Door: Jeannette van Zeist
Hoe ik een Twitteraar werd (en ook nog enpassant een baan vond zo)
Crisistijd, en ineens blijkt informatievoorziening een overbodige kostenpost. En blijkt een vast contract een vodje papier te zijn. Mijn veilige wereldje staat even op z’n kop. Wat nu?
Van 1 punt 0 naar 2 punt 0
Na van de schrik bekomen te zijn, ga ik in gesprek met Fiona Stoop. Er gaat een wereld voor me open. Het schrijven van een sollicitatiebrief, blijkt ineens heel erg nulpuntnul te zijn. En wie wil er in deze digitale wereld nou nog nulpuntnul zijn? Ik niet! Maar deels ben ik terughoudend om online actief te zijn. Ik ben nog van de generatie die is opgegroeid met het idee dat bescheidenheid een deugd is die je siert. Het ligt ook niet in mijn karakter om op de voorgrond te treden.
En wat zegt uiterlijk nou helemaal? Lance Armstrong ziet er goed uit, is sportief, maar blijkt toch een bedrieger. Dus?!
Ik begin met LinkedIn
Schoorvoetend begeef ik mij dan toch maar op het digitale sollicitatiepad, aangemoedigd door het enthousiasme van Fiona. Ik wil immers een nieuwe baan, nou dan moet het maar. Ik staar naar het lege profiel op LinkedIn dat ik moet vullen. Ineens moet je nadenken over jezelf en je capaciteiten. Wat heb ik ook weer allemaal gedaan in mijn arbeidsverleden? Ik ga op zoek naar bekenden om mee te linken, want maar tien links, da’s nou een beetje sneu. Een beetje netwerk telt toch al snel honderden contacten. Eerst mijn collega’s maar. Zullen ze willen linken met mij of vinden ze dat te brutaal? Hee, ze accepteren mijn verzoek, dat is leuk. Dan mijn oud-collega’s. Wat zullen ze wel niet van me denken? Nooit meer wat van dat mens gehoord en nu wil ze ineens linken? Hee, ze accepteren mijn verzoek ook, dat valt mee. Overmoedig geworden benader ik een paar zakelijke relaties, ook voor hen blijkt linken geen probleem. Referenties vragen, ook zoiets onbescheidens. Eén collega heeft al spontaan een referentie gestuurd, een oud-collega moet ik benaderen, draal, draal, toch maar doen en warempel: ik krijg er een kleur van als ik zijn mooie referentie lees.
Social media redacteur, wie had dat verwacht!
Ik zie steeds meer mogelijkheden met social media in het algemeen en Twitter in het bijzonder. Daarom solliciteer ik eind december naar een vrijwillige functie als social media-redacteur bij de website/community Geschiedenis_ Beleven. Er volgt een telefonische intake en yes, per 1 januari kan ik aan de slag. Ik word bedolven onder de handleidingen van allerlei systemen waar ik nog nooit van heb gehoord: Dropbox, Hootsuite, Groupspaces en Yammer. Stapje voor stapje werk ik me er doorheen en ga voorzichtig proberen. Een beetje zoeken, een beetje klooien, veel navragen … De eerste keer dat ik een artikel moet posten op Facebook … doodeng maar: het werkt. Langzamerhand wordt het routine en ga ik, aangemoedigd door enthousiaste mederedacteuren, experimenteren met Twitter. Er volgt een campagne rond de Week van de Klassieken waar ik intensief bij betrokken ben en nu ‘doe’ ik zelf het thema troonswisseling: plan schrijven, anderen aansturen, tweets inplannen, artikelen schrijven. Mijn eigen Twitteraccount is inmiddels ook veel levendiger geworden door de ervaring die ik bij Geschiedenis_Beleven heb opgedaan.
Mijn advies aan mensen die nog niet op social media zitten?
Mijn ervaring met social media is dat je actief kunt zijn op social media en tegelijkertijd jezelf kunt blijven. Ga ermee aan de slag op een manier die bij je past. Je ontmoet mensen die met hetzelfde bezig zijn als jijzelf die je anders nooit was tegengekomen omdat ze aan de andere kant van het land wonen of zelfs in een ander land. Je kunt een hele community opbouwen, acties op touw zetten, mensen in beweging brengen. Doen!
Naschrift 12 feb. 2015: Mijn tijdelijke baan zit erop, weer beschikbaar!
Inmiddels is er bijna twee jaar verstreken sinds het verschijnen van mijn blog op de website van PintaPeople over hoe ik een twitteraar werd. In die periode heb ik via Twitter een baan gevonden als informatiespecialiste bij de Tweede Kamer, ben ik blijven twitteren op mijn eigen account en bij @Geschiedenis_Beleven, ben ik weer veel nieuwe accounts gaan volgen en ben daarmee op nieuwe ideeën gebracht. Ook mijn Linkedin profiel hou ik natuurlijk goed up to date.
En ineens begonnen er deze week dankzij mijn blog allerlei balletjes te rollen. In het kader van de internationale banendag van Twitter op 24 februari werd ik benaderd door een journaliste van jawel, de Financiële Telegraaf en een redactrice van Radio 2. Of ik maar even interviews wilde geven over hoe ik (als hoogbejaarde 50-er) via Twitter een baan heb gevonden. Gierende zenuwen natuurlijk maar stiekem vond ik het ook wel erg leuk, dus ben ik er maar in gesprongen. Weer een paar leuke onverwachte ervaringen rijker!
Daarbij komt dat ik ook aan mijn toekomst moet denken. De baan bij de Tweede Kamer is helaas slechts tijdelijk. Na dit jaar valt daar voor mij definitief het doek: mijn contract is inmiddels twee keer verlengd en vaste contracten worden bij onze afdeling niet aangeboden.
Dus recruiters van Nederland: vanaf 1 januari 2016 is deze geroutineerde informatiespecialiste, enthousiaste webredactrice, volleerde twitteraarster en gepassioneerde historica weer beschikbaar voor de arbeidsmarkt!
Jeannette is geïnterviewd hierover door radio 2 op 12 feb 2014, luister een opname van het interview hier
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!