Navigeren door de leegte

Onze praktijk bloeit, veel mensen weten inmiddels dat we met een team werken en mijn collega’s loopbaancoaches en ik hebben de slag van het samenwerken na een jaar goed te pakken. Ik doe zelf ook nog steeds gewoon loopbaancoaching en personal branding, maar neem wel ook altijd de onderstroom daarin mee: Wat speelt er nog meer? Wat belemmert? Wat zijn onderliggende patronen?

Omdat ik steeds meer bekendheid krijg op mijn lichaamsgerichte aanpak, krijg ik ook in m’n praktijk meer te maken met mensen die houvast zoeken in onzekere periodes. Omdat er nog geen ander werk is, een relatie net is beëindigd, een naaste is overleden, men erachter komt dat vanwege stress of burn-out het oude niet meer kan, het lichaam niet meer wil of de onzekere situatie in de wereld.

Dat kan erg beangstigend zijn.

Kijk, doorgaans krijgt het slimme brein van de gemiddelde westerse mens het uitstekend voor elkaar om weg te blijven bij dit soort leegte. Strategieën bedenken, dingen aanpakken, hard werken, afleiding zoeken tot vluchten in alles wat ‘té’ is (drank of Netflix bijvoorbeeld)…

Maar kan er een moment komen waarop dat niet meer gaat, er een soort dreiging voelbaar wordt en die leegte op komt doemen. De plek van het niet weten, van het niks, waar niks is, waar strategieën zinloos zijn. Waar je je armen laat vallen en je hoofd laat zakken.

Ik ken die plek ook. Terug naar enkele jaren geleden waar ik me krampachtig wilde vasthouden aan oude gewoonten die gewoon niet meer werkten. Ik werd in die periode bijvoorbeeld regelmatig met stress in m’n lichaam wakker.

Ik zal je vertellen, inmiddels vind ik die plek van de leegte wel lekker!! Ik hoef het alleen maar te herkennen, dan kan ik wat makkelijker los laten. En erin zakken. Erdoor heen in plaats van erbij weg. “Als je het niet meer weet ben je goed bezig”, dat tegeltje prijkt in m’n praktijk.

Het lijf is op dat soort momenten en periodes een prachtige ingang hiervoor. We hebben dat waarnemen, registreren alleen meestal niet zomaar meegekregen in onze opvoeding en westerse cultuur. Het goede nieuws is: het valt echt te leren, de verbinding kan echt hersteld worden als je dat wil. Het gaf mij destijds een nieuwe houvast. Ik had buiten me geen houvast, maar ik had wél houvast aan de signalen die m’n eigen lichaam me gaf.

Wil jij dat ook leren? Leren navigeren door je eigen leegte? Weet dat ik hier ben. Je bent welkom.

Fiona