Wat is een goede coach? Zondagmijmering
Wat is de rol van een beroepsopleiding, bijscholingen en die van een beroepsvereniging? Moet je als beroepsgroep zover gaan dat dat een plicht wordt? Zou dat echt helpen? En hoezo zijn er zoveel coaches terwijl er zoveel vacatures zijn? Het onderwijs, de zorg..
Hoe kan je dan als cliënt aan de buitenkant zien wat een goede coach is? Hoe kan kaf van koren gescheiden worden? En aan wie is het om daar überhaupt iets van te vinden? Welke rol spelen opvoeding en onbewuste projecties van de cliënt bij de keuze? En what about de opvoeding en onbewuste programmering van de coach zelf?
Ik kom er persoonlijk niet uit wat voor de hele beroepsgroep nou passend zou zijn als standaard. Ik geloof niet in ‘een nobco/ noloc of welke vakvereniging dan ook – coach is een goede coach’. Dat mensen liever coach willen worden dan juf dat snap ik dan wel weer. Maar ik ben dan ook bevooroordeeld.
Voor de buitenstaander klinkt het wellicht wat flauw, maar ik kom zelf steeds terug bij het feit ik aan te nemen heb dat het is zoals het is: Er zijn inderdaad veel coaches en het is een bonte verzameling van rijp en groen bij elkaar. En er is veel over te doen. En blijkbaar raakt dat laatste me. Ik zal erop doorvoelen en het inbrengen. Het belangrijkste dat ik daarnaast zelf aan kwaliteit kan doen is blijven werken aan mijn professionaliteit (en sinds kort ook de professionaliteit van de coaches die ik deze zomer aan PintaPeople BV heb verbonden), blijven bijscholen (en hen bijscholen), zo ‘schoon’ mogelijk aan tafel verschijnen, actief open te staan voor feedback, volle aandacht hebben en in openheid er kunnen zijn als spiegel voor de cliënt en daarbij eerlijk zijn over mijn eigen levenspad.
Wat is een goede coach? Het blijft een boeiende vraag.
Na de zoveelste publicatie over het feit dat er zoveel coaches zijn en alle voordehandliggende reacties erop, vraag ik me weer eens op deze zondag af:
Waarom zijn er zoveel coaches? Wat is een goede coach? Wat doet en laat een goede coach?