Grenzen brengen je dichtbij de ander

Grenzen stellen brengt je dichterbij de ander, niet verder weg

We denken vaak dat ‘nee’ zeggen een muur optrekt. Dat kiezen voor jezelf betekent dat je de ander verliest.

Maar het tegendeel is waar.

Een heldere grens is juist een uitnodiging om écht binnen te komen. Want laten we eerlijk zijn: Als jij geen ja en nee kunt voelen in je lijf, wie ontmoet de ander dan eigenlijk? Jouw masker? Jouw overlevingsstrategie? De pleaser in jou, de conflictvermijder, de uitgeputte helper?

Wie zichzelf erkent, wordt ineens veel beter voelbaar, tastbaarder, werkelijk aanwezig. Grenzen maken de ontmoeting echt.

In mijn praktijk zie ik steeds weer in een van mijn basis lievelingsoefeningen hoe lastig dat is: Je grens echt voelen en hem ook nog eens uiten. Voor mij ook hoor, maar weten dat het een voorwaarde is om werkelijk contact te hebben geeft wel een richting, een wegwijzer, een hulpbron. Het hoeft niet perfect 🙂

En ja, soms gaat iemand weg als je grenzen aangeeft. Maar dan is het niet de verbinding die verdwijnt — het is de illusie van verbinding die afbrokkelt.

Wil jij dichtbij zijn?
Wees dan eerst dichtbij jezelf. Durf te voelen waar jij ophoudt en de ander begint. Want dat is dé voorwaarde voor werkelijke nabijheid.

Grenzen zijn geen muren.
Het zijn poorten.

Zeg eens eerlijk:
Waar in jouw leven houd je iemand op afstand, juist omdat je je grens niet durft te laten voelen?

Ik nodig je uit.
Om jezelf weer aan te raken.
Met woorden die kloppen.
Met keuzes die waar zijn.

Niet om weg te bewegen van de ander.
Maar om werkelijk dichterbij te komen.