Woede is onderdrukte levenskracht
Boosheid, we hebben het allemaal in ons én je hebt het nodig. Om in actie te komen, om jezelf in de wereld te zetten, te begrenzen, je verlangen om te kunnen zetten in daadkracht.
Om stop te kunnen zeggen. Je rustig uit te spreken. En te vechten als daadwerkelijk wordt aangevallen. Je hartslag en bloeddruk nemen dan toe en je ademhaling versnelt. Je lichaamstemperatuur stijgt en je huid transpireert. Je geest wordt scherp en gefocust.
Het is dus als het ware een innerlijke bron waar je uit kunt putten om in beweging te komen.
Wat heb jij van je ouders geleerd over boosheid?
Maar wat nou als je geleerd hebt je te gedragen, netjes aan tafel te zitten, als je geleerd hebt dat je boosheid niet netjes of gepast was? Of in reactie op een dominante ouder ergens onderweg besloten hebt dat jouw boosheid onveiliger was dan je terug trekken? Of dat er in jouw gezin van herkomst nooit echt ruzie gemaakt werd?
Dan word je als het ware afgesneden van die bron. En komt het alleen -veel te laat en veel te hard in de vorm van woede- omhoog op de meest onhandige, onlogische momenten die meestal onbewust iets van je beschadiging uit je verleden raken: If its hysterical, its historical. Je voelt je tekort gedaan, niet gezien, gehoord, begrepen. Het voelt onrechtvaardig. Woede kan dan zo verblindend en opeens vlammend in je buik en borst voelbaar worden. Onhoudbaar. Er moét nú echt iets gezegd en gedaan worden. Je oerinstinct slaat alarm. Je schrikt er soms zelfs van: ‘Ben ik dat?’
Het kan ook zo zijn dat je helemaal geen toegang meer hebt tot deze bron. Dan vertoon je bijvoorbeeld regelmatig uitstelgedrag, of pleasegedrag, overdenk, overpiekert of rationaliseert veel, vlucht steeds als een ander dreigt boos te worden, maak je de ander uit voor narcist. Het lukt je dan ook niet goed jezelf in de wereld te zetten, vindt in beweging komen spannend en bij sommigen is dit tot aan depressie aan toe. En de keren dat je probeerde authentiek in beweging te komen zijn je wellicht ook niet goed bevallen.
Of je hebt jezelf allerlei egomanieren aangeleerd die je innerlijke kwetsbaarheid overschreeuwen, je tilt je als het ware over je kwetsuur heen en met -te- luide stem zorg je wel dat ze je horen en zien.
Zachte kracht
Stel je eens voor hoe het zou zijn als jij en de ander er wel goed en gedoseerd bij zou kunnen? Dan zou je jezelf rustig en ontspannen kunnen uiten, je staat stevig, je kan gemakkelijker in beweging komen en je vliegt aan de van andere kant ook niet zo snel meer uit de emotionele bocht.
Ik zou het zachte kracht willen noemen. Zou het niet heerlijk zijn als we allemaal wat meer toegang zouden hebben tot die zachte kracht?
Doe je mee?
- Er is nog plek op 10 januari bij ‘luisteren naar je lichaam’ voor wie een start wil maken met het leren begrijpen wat er allemaal gebeurt in dat lijf en wat het te vertellen heeft.
- En op 12 januari bij ‘boosheid als bron’ die ik samen met Pieter van Breevoort geef. Met alle 2 meedoen kan ook, ze vinden in dezelfde ruimte plaats en er zit een dag tussen.
Fiona Kloosterman, begeleidt als coach / trainer / therapeut mensen bij persoonlijk leiderschap & carrièrevragen. Van simpel en praktisch tot heel diepgaand met lichaamsgerichte, systemische en energetische interventies. Ze helpt je te weten wat je echt wil, waar je naar verlangt, leert je jezelf en je patronen beter kennen, begeleidt je bij moeilijke omstandigheden (conflict, gedoe, stress, achterliggende vraagstukken in je thuissituatie) en bij de praktische stappen in de richting van je verlangens.